Przejdź do treści

Poetyckie Zaduszki w ZSE

    Jak co rok – w naszej szkole – młodzież „Żywego słowa” z klas pierwszych (śpiewający chłopcy), drugich i maturalnych (recytatorzy i aktorzy) zaprezentowała „Zaduszki poetyckie”. To program typowy dla miesiąca, jakim jest listopad.
    Wtedy właśnie „z drzew na ziemię, wśród deszczu co siecze, lecą liście zmartwiałe, znużone… Królujące powszechnie szarość i bezruch uzmysławiają nam kruchość naszego życia, to że za pewien czas któreś z nas odejdzie, zapomni. Znikniemy sobie we mgle, skończy się w nas zielony czas i zmatowieje ten blask”.
    Pochylamy się nad grobami bliskich, ale nie tylko smutek, rozpacz, także nadzieja – każą nam szukać odpowiedzi na dręczące nas pytania:
    „Dokąd gnać?”, „Po co tak zabijać się?”
    Przecież wszelki ruch to tylko pozór jest. Jeden mknie do przodu czas”. To nasz los.
    Ale najważniejsza myśl przychodzi potem:
    „To nic, bo taka jest droga.
    Trzeba kochać człowieka, by zdążyć do Boga”.

    213A1055

    Image 24 of 24